Вершы Ірыны Бераснёва.
эпілог: "У пачатку стварыў Бог неба і зямлю".
Крыштальны Храм.
І ў цішыні начной
Солм зорак, цудоўнае мігацення
Месяц загадкава плыве ў выдатным,
Медным одиянии.
Ці без зорак, ноч
Але змрок начны наступіць перад полымем світання,
І агні ўсёй зямной покрыва,
Разбудет спляшам планету
Расой травы памые луг
Лес ажыве пад птушыным ціўканнем.
Пра колькі прыгажосці ў магутнасьці тваім.
Тут кожны гук і кожны рух дыхання вуснаў Тваіх.
Прырода затаіла дух перад Творцам сваім у страху Божым.
Гармонія і прыгажосць вакол.
Рассвет ўсё ярчэй сілу набірае,
Там дырыжор Сусвету,
Вялікі Бог, ім створаным аркестрам кіруе.
